A więc zaczynamy. Pewnie wielu z was (jeśli w ogóle ktoś czyta) spodziewa się jednego z tych "normalnych" powitań. Muszę was zawieść. Nie będzie takiego.
Większość z was pewnie zastanawia się co mam na myśli mówiąc "normalne". Niby słowo to może przyjmować różne formy, a jednak definicja jest ta sama. Społeczeństwo. Jednak żeby zrozumieć do końca o czym mówię musimy cofnąć się do samego początku.
Już sam Monteskiusz uważał, że państwo to nic innego jak niepiśmienna umowa społeczna, która została zawarta w celu ochrony. A co to jest społeczeństwo? To są nic innego jak ludzie. Więc dlaczego uważa się, że jest to jedność? Ponieważ każdy z nich zawarł niepiśmienną umowę z co najmniej jedną osobą. I każdy z nas uważa co najmniej jedną osobę (lub zwykle większą grupę) za wzór. Normalność zwykle polega na robieniu tego co inni. To zapewnia nam stałe miejsce w społeczeństwie. Bycie "normalnym" wydaje nam się właśnie normalne, bo nie mamy go do czego porównać. Nikt nie chce wyróżniać się na tle innych, nie chce się zmieniać tylko dlatego, że może być uznany za "dziwnego". Dlatego trzeba szukać ludzi, którzy mają podobne zamiłowania, pasje, lub przemyślenia jak my. Możemy przecież tworzyć nasze własne społeczeństwo. Może być ono duże, a może mieć jedynie kilka osób. To nie musi być koniecznie państwo. Ono również jest rzeczą umowną, ponieważ natura nie wyznaczyła państw. Wyznaczył je człowiek, który za pomocą praw i czasami też siły utrzymuje społeczeństwo w całości. Nasze społeczeństwo to będzie miejsce w którym będziemy się czuć dobrze, będziemy przynależeć do innych.
To było zamiast wstępu. Możecie komentować. Proszę was o własne zdanie, jednak proszę również, abyście wyrażali je kulturalnie.
Jeszcze nie czytałam takiego typu wpisu. Jest ciekawy i daje do myślenia.
OdpowiedzUsuńP.S - piękna szata graficzna :)
zdecydowanie daje do myślenia.
OdpowiedzUsuńobserwujemy ? jeśli tak to zrób to pierwsza ja się odwdzięczę od razu :*
jowi-blog.blogspot.com <-- zapraszam, nowy post.